روايت است از امير مومنان حضرت علي (عليه السلام) پرسيدند که بخشش نيکوتر است يا دادگري؟ امير مومنان حضرت علي (عليه السلام)پاسخ دادند: دادگري همه چيز را در سر جاي خودش قرار ميدهد، و بخشش هر چيزي را از سر جايش خارج ميکند، عدل نگاهدارنده ي همگان است و بخشش تنها به کسي بهره مي دهد که به او بخشش شده پس دادگري شريف تر و برتر است.(1) طبق فرمايش حضرت علي(عليه السلام) اينگونه بر مي آيد که ،زماني که همه چيز بر سرجاي خويش قرار بگيرد عدالت معني و مفهوم پيدا ميکند،عدالت گاهي بمعناي برابري و مساوات بک

مادر در بستر دراز کشيده، پهلويش تير مي کشد . دستش را از زير پتو روي پهلويش مي گذارد و درد را در خود فرو مي برد . گويا از حضور فرزندانش شرمش مي آيد که «آخ» بگويد . از وقتي حالش وخيم شده و در بستر افتاده، بچه ها و دامادها و عروس ها و نوه هايش آمدند و مثل پروانه به دور شمع وجودش که ذرّه ذرّه آب مي شود، مي چرخند . چيزي شده مادر ؟ مريم با نگراني مي پُرسد ...

مگر قرار نبود بحث هدف مندي يارانه ها هميشگي باشد؟! مگر حرفي از اين بود که کساني از دريافت آن حذف شوند!؟ مگر رييس دولت نمي گفت اين طرح هميشگي است و قرار است کاري بکنيم که هيچ کسي و هيچ دولتي نتواند خللي درآن وارد کند؟! پس چگونه شده است که خودشان قرار است در فاز دوم و سال دوم از اجراي اين طرح 10 ميليون نفر را محروم کنند!؟

شيخ صدوق و شيخ مفيد( رضوان الله عليها) تصريح کرده اند که شيعه اماميه با اعتراف به حديث متواتر و مسلّم «ما منا الا مسموم او مقتول»[1] و با شرايطي که در حوادث آن عصر رخ داده معتقد هستند مأمون متعمداً حضرت امام رضا(عليه السلام) را زهر خورايند و مسموم کرد. شيخ صدوق در باب 61 روايت مي‌کند زماني که امام رضا(عليه السلام) مريض شد و او را تبي عارض شد امام فرمود: فصد کشد و قدري خون بگيرند. مأمون مطلّع شد بقصد عيادت خدمت آن حضرت شتافت و بيش از آنکه امام را ملاقات کند چيزي از ميان ظرف سفالين بيرون آورد «

انسان فطرتا خداجوست و اين اصلي خدشه ناپذير است.محبتي که به انسان شده ، نعمت هايي که در اختيار انسان قرار داده شده اين محبت را نسبت به خدا دوچندان مي کند و باعث کنترل رفتار ما مي گردد.هر چه از محبت خدا دور شويم زندگي مان از خدايي بودن دور شده است.چقدر سعي کرديم بچه هامان را از طريق محبت به خدا نزديک کنيم.

آدمي يالذاته مکرم است واز تکريم شدن لذت مي برد حتي اگر نا آگاهانه کرامت خودرا خدشه دار کرده باشد ويا تعريفش از تکريم نادرست ويا ناقص باشد.مربي ،امر به معروف ونهي از منکر وهرکسي که قصد دارد درجهت کيفيت بخشي به اجراي يکي از بايد هاي الهي من جمله حجاب گام هايي بردارد خوب مي داند که بدون نگه داشتن حرمت کرامت انسان نمي تواند وارد عمل شود.

توهين در هر آيين و دياري ناپسند است تا چه رسد که توهين به ساحتي مقدس و حضرتي آسماني باشد. وجودي که هادي عالم و آدم است و امام خوبيها! اکنون در اين مقال حرف را کوتاه مي کنيم چون دل ريش و حال زارمان از بي حرمتي نزار است و نايي جز براي فرياد اي واي نيست.

گاهي افرادي عالم و با فضيلت هستند که از اين هنر برخوردار نيستند و علي رغم اطلاعات بالا نميتوانند در دلها و افکار تاثير بگذارند و همچنين عکس اين افراد نيز وجود دارند افراد با علم و آگاهي کمتر که با رعايت جنبه هاي اخلاقي و رواني در دل و فکر طرف مقابل تاثير مثبت ميگذارند.

اينجاست که بخشي از ماجرا عيان مي شود و آن اين است که اتفاقا جايگاه رفيع امام هادي (ع) اگرچه براي ما و دوستان حضرت آنچنان که شايسته و بايسته است آشکار نگرديده اما ظاهرا دشمن خوب ايشان را شناخته و کشف کرده است و الا اين سرمايه گذاري را نمي کردند و عواقب آن را به جان نمي خريدند . . .

ما در استاني زندگي مي کنيم که يکي از غني ترين استانهاي کشور است و در اصل يک کشور را تأمين مي کند،هزينه هايي که براي گذران زندگي پرداخت مي نمائيم چند برابر استانهاي ديگر است،باور کنيد نوشتن براي من سخت مي شود،دردهاي ما آنقدر زياد هستند که نمي دانيم به کدامشان بپردازيم.دل ما براي خودمان نمي سوزد . . .