البته مراد از حقيقت در برابر مجاز، همان واقعيت است؛ وگرنه بسياري از آن چيزي که در دنياي بيروني و نيز فضاي مجازي وجود دارد، حقيقت نيست، بلکه باطلي است که لباس حقيقت به تن کرده است و تنها بخشي از امور در دنياي بيروني و فضاي مجازي واقعيت با لباس حقيقت است.

روزهاي عجيبي دارند مي گذرند... پائيز نيامده خميازه مي کشد براي رفتن به خوابِ زمستاني ديگر برگ ها زرد و رنگ پريده نيستند... باد چنگ مي زند بر دامن ابرهايي که اين روزها چنگي به دل نمي زنند و آنها را هورت مي کشد بالا تا باران هم گوشه اي کز کند براي نيامدن تا آسمان هم همچنان با پيراهنِ آبي رنگ خود يکه تازي کند

اسلام اين‌طور نيست اسلام قوانينش محكم است استثناء نمي‌پذيرد حرامش براي همه حرام و حلالش براي همه حلال با اسلام است كه امنيت مي‌آيد اگر قوانينش را سخت بگيريم اگر بر خودمان تحميلش كنيم تا خلاف اسلام عمل نكنيم چه مسئول باشيم يا نباشيم راه نجات در عمل يكسان به قانون است

اينکه ما شاهد بدحجابي و بدپوششي ها در بهار، تابستان، پاييز و زمستان هستيم مؤيد اين نکته است که جرياني خاص در پس هدفي بلندمدت که اينکه مي توان گفت به بخش زيادي از خواسته هاي خود رسيده است در وارد کردن ضدفرهنگي به اسم ولنگاري پوششي و بي حيايي نقش آفريني مي کند.

اولين مهريه اي که در تاريخ بشر از جانب خداوند متعال براي "اولين زن " در نظر گرفته شد، آموزش احکام از سوي شوهر او بود. يعني خداوند حوا را با مهريه آموزش معارف دين بر آدم حلال کرد. مصداق اين نوع مهريه تربيتي- معرفتي را مي توانيم در مهريه هايي که پيامبر براي اصحاب خود قرار مي دادند مثل آموزش سواد يا قرائت قرآن ديد.

سيار زيباست قبل‌ترها تنهايي مي‌رفتم اين‌بار اما... با بچه‌ها سفره‌اي پهن كرديم نان و پنير و كاهويي خورديم و كمي ميوه چيزهايي كه با خود آورده بوديم از خانه با كمترين هزينه بچه‌ها كلي در آن ارتفاعات بازي كردند تمام لباس‌هايشان كه خاكي شد بعد از يكي دو ساعت برگشتيم هنوز هم مدام ياد مي‌كنند

الم نشرح لک زهرا(س) و ما ادريک ما زهرا(س)/که هم معناي قران است و هم روح دعا زهرا(س)/خدا از نور خود چون آفريده حضرت او را/به چشم دل تماشا کن ببين نور خدا زهرا(س)/اگر گم کرده اي راه سعادت را مشو نوميد/که ره گم کردگان را هست مصباح الهدي زهر(س)/الا اي بي پناهان درد مندان مژده اي دارم.

شعرم رديف و قافيه هايش درست نيست/ هر واژه نابجاست، به جايش درست نيست/ مي خواستم فضاي قشنگي دهم به شعر/ من مانده ام كه از چه فضايش درست نيست/ بيمار روي يار اگر شد كسي ز شوق/ او را دوا مده كه شفايش درست نيست/ بايد ميان خوف و رجا زندگي كنيم/ چون خوف اگر نبود رجايش درست نيست.

مسلما براي زمينه سازي فرج ـ مثل هر حرکت اجتماعي ديگري ـ نيازمند انديشه وتفکر و دانش خواهيم بود؛ اما پرسش اين جاست که: هم اکنون بيش از هزار سال از تشکيل حوزه ي علميه مي گذرد؛ هزاران انديشمند و عالم داشته ايم و الان هم علماي ما کم نيستند. پس مشکل کجاست؟ چرا انديشه ها وعلوم موجود نتوانسته اند فرج نهايي را محقق کنند؟

آمد خانه و زود دفتر حجابش را آورد گفت: گوش كن مي‌خواهم بخوانم: «من چادرم را دوست دارم؛ زيرا: دستور حضرت زهرا (س) است. دستور خداوند در قرآن مجيد است. مرا از سرما و گرما محافظت مي‌كند.چادر مرا با شخصيت مي‌كند و باعث مي‌شود ديگران مرا به خوبي و نيكويي بشناسند.