طي يک ماه که از سال 94 گذشته است، مواضع جناب دکتر روحاني در خصوص برخي مسايل، حاوي مواردي بود که باعث حاشيه سازي و بعضاً باعث موضع گيري رهبري معظم انقلاب، انتقاد مراجع تقليد و بسياري از مردم و حتي نيروهاي پليس گرديد که برخي از آنها به شدت حساسيت رسانه ها و شخصيتها را برانگيخت.

مي‌رسد يکبار ديگر روز مرد/ يک حماسه خلق کن در روز مرد/ چون سرامد روز آدمسوز زن/ مثل آن هم مي رسد سر روز مرد/ مرد ساکت در تمام طول سال / مي رود بالاي منبر روز مرد/ زن که پرحرف و لج و پرچانه است/ گوش گردد پاي تا سر روز مرد/ با يکي جوراب، تا پايان سال/ مي‌شود يک مرد «جيگر» روز مرد/ گر نباشد رنگ جورابش پسند/ زن بگيرد رنگ ديگر روز مرد/ من تمنا مي‌کنم...

چشمِ شـــکرِ تو اگر باز شود/ به تماشـاکده ي راز شود/ پشتِ اين پرده،تماشاگاهي ست/ از تشکـربه تماشا، راهي ست/ اين تماشاکده ژرفاهوش است/ تا تشکـرنکني خاموش است/ شــکرِ هرپرده که زيبا کرديد/ مي توان پرده ي بعـدي را ديد/ شکرکردي چو به هر موجودي/ پرشود حلقـــــه ي هر مفقودي/ «پله پله به ملاقات خــــــــدا» / باهمين شـکر،توان رفت بيا! / هرکه ...

براي تو اين حرف‌ها مضحک نيست. براي تو هم واژه ها جان دارند. دل دارند. تو هم مي‌فهمي دلشان مي‌گيرد و اينکه بايد هوايشان را داشت. سنگ صبورشان بود و پاي حرفشان نشست. دردهايشان را به جان خريد. مي‌داني بعضي واژه‌ها کوتاه و مختصرند اما بايد بار همه غصه‌ها را به دوش بکشند بايد صفحه صفحه درد را تصوير کنند بايد بهانه غم‌نامه‌ها شوند. باني همه مصيبت‌ها...

شکرِ مخلوق هم از شکرِ خــداست/ رســــــــمِ نيکان ونياکانِ شماست/ بِه ازين شــــــــــــکرِ خدا بايد کرد/ شکرِ هرچيز،جــــــــــــدا بايد کرد / بله ، هر ذرّه که دراين را ه است/ از«بلــــــــــــي» گفتنِ تو آگاه است/ از قلم شــــــکر کني:«نون» بشود/ ناسپاســــــــي بکني :خون بشود/ دلِ نَشکــــــــار*،دمادم خون است/ چون به هر خـــــلقِ خدا مديون است/ همـــــــــــــه ذرات، کرامت دارند...

شناخت قاطع و مثبت مردم يک شهرستان از يک نامزد واجد تمام شرايط متعالي نمايندگي مجلس، موجب نخواهد شد تا در رقابت با يک نامزد نسبتا معروف در تمام استان (به دليل سوابق قبلي موفق و حتي غير موفق) امکاني براي پيروزي وجود داشته باشد و همين مسأله امتيازي است براي کساني است که قبلاً به عنوان نماينده ي مجلس و يا هر مسئول ديگر، حتي يک بار تصويرشان در تلويزيون...

نه به عصر شـتران بايدرفت/ رو به سرچشمهِ جان بايد رفت/ اين تمـدن چو خِـردوَرز آيد/ در پيِ حکمتِ بي مرز آيد/ اصل سنت نه عقب ماندگي است/ قرن ها تجربه ي زندگي است/ ما به آن تجربه حاجـت داريم/ ما عقب مانده ي استعمـاريم/ عصرسنت که نه بي مشکـل بود/ رازِ آبادي مردم «دل» بود/ سخن حرف روان نَشناس است/ «دل»که گفتم نه فقط احساس است/ اين سخن...

زنها در اضطراب که دختر بياورند/ يا در زمانه قسمت ديگر بياورند/ گاهي پسر چراغ دل خانواده است/ گاهي مقدر است که بهتر بياورند/ تو آمدي که مردم تاريک شهر ما/ ايمان به بخت روشن مادر بياورند/ تو آمدي که زنده به گوران بيگناه/ از خاک يک نفس غزل تر بياورند/ تو آمدي که از پس فرسنگها ستم/ فرهنگها حقوق برابر بياورند/ تو آمدي که از دل اين نسل آفتاب/ عاليجنابهاي مطهر بياورند...

خانه ها ساده ولي حالت داشت/ مثل حالا نه فقط آلت داشت/ مثل حالا، نه حراج آهن بود/ مشتشان پُرـ دلشان نشکن بود/ خانه ها« هَشتي »ومَشتي بودند/ مثل يک «گوشه ي دشتي» بودند/ حجره در حجره:برادر، خواهر/ پدرومـــــــــــادرشان بالاسر/ خانه ها قاعدتا بي بي داشت/ که خود آدابي وترتيبي داشت/ خانه، يک جامعه ي کوچک بود/ نه که زنداني وآلــونک بود/ خانه با خانه به هم...

بهار از قدمت برگ و بار مي گيرد/ بهشت از فدک تو انار مي گيرد/ به رسم عشق صبوري ، وگرنه حقِ تو را/ اگر اراده کني ذوالفقار مي گيرد/ به کوچه هاي مدينه بگو که بعد از تو/ علي از عالم و آدم کنار مي گيرد/ أشمّ رائحة طيبة ، روايت کن!/حديث از نفست اعتبار مي گيرد/ دلم گرفته و در گردش است تسبيحم/که در مدار تو دلها قرار مي گيرد/مي آيد آنکه از آيينه کاري حرمت...