دختر موسي ابن جعفر(ع) تا روان سوي جنان شد/ از غمش خاك عزا بر سر، همه پير و جوان شد/ چون خبر آمد كه او رخت سفر از اين جهان بست/ هر كه بشنيد اين خبر از بارغصه قد كمان شد/ بعد از او ايام ما رنگ سياه شب گرفتند/ فصل هاي سال هم همرنگ با فصل خزان شد/ در زمين خون مي چكد از ديده هاي غم گرفته.

با نگاهي گذرا به برخي از اهداف سند « توسعه پايدار سازمان ملل » که 2030 جزئي از آن محسوب مي شود، مي توان به مغايرت برخي از اهداف با ارزش ها و قوانين جمهوري اسلامي ايران که برگرفته از شرع مقدس اسلام است، پي برد؛اهدافي مانند «برابري جنسيتي»!

در کشور ما بازار شال و روسري از معدود بازارهايي است که مشتريان آن نيمي از جمعيت کشور را تشکيل مي دهند. اگر از جمعيت 80 ميليوني ايران، 40 ميليون نفر را زنان تشکيل دهند و اگر سالانه هر کدام از اين بانوان 6 عدد روسري خريداري کنند در واقع بازاري با توليد، عرضه و فروش ساليانه 200 ميليون قطعه روسري رو به رو خواهيم بود.

شاعر استاد آن باشد که گويد شعر نغز/ورنه هر مهمل سرايي شاعر استاد نيست/ناظمي را زين جماعت مي شناسم سالهاست/پير شد، اما هنوزش قابل استعداد نيست/بيتهايي سست مي گويد خراب اندر خراب/از هزاران بيت او حتي يکي آباد نيست/ضعف تأليف است در سرتاسر شعرش عيان/سقف چوبين عروضش را نکو بنياد نيست.

در هر جنگي، زنان و کودکان و سالمندان بيشترين آسيب ها را متحمل مي شوند. اين جنگ خواه توسط عوامل داخلي صورت گرفته باشد و خواه با تجاوز کشوري خارجي قربانياني را برجاي خواهد نهاد که يا جان خود را در آتش جنگ افروزي از دست داده اند يا خانه و کاشانه شان را. صيونيست بين الملل با کودکان برخلاف قوانين کنوانسيون هاي بين المللي رفتار مي کند.

حکايت روباه و خايگان فروگذارکه حکايت مجريان ما از اين نيز بدتر و نا خوشايندترست.تو گويا مردمان اين خاک موشان آزمايشگاهي اند که هر چيزي را به آزمون و خطا بر پايه دانش تجربت فرنگيان بر آنان بيازمايند تا کدامش راست افتد،اين حکايتبگفتم تا خودحق را بجوييد که مصاديق آن بس بسيار است که«مثنوي ملت ايران،هفتاد من کاغذ شود».

چندي پيش خبرِ (گلاب به روي تان) اختلاس صندوق ذخيره ي فرهنگيان- آن هم با به ميان آمدن پاي همسران دوم مختلسان- نظرم را نسبت به قشر فرهنگي به کلي عوض کرد. قبلاً فکر مي کردم فرهنگيان، قشر مظلومي هستند که حقوق کمي مي گيرند اما با اين اتفاق، فهميدم اين حضرات براي خودشان ميلياردها پول جمع کرده بودند.

کودکان کار، بي گناهاني در دست گناه کاران و ستمديده هايي در دست ستمکاران هستند.زيرسلطه کساني هستند که براي سود پولي حاضرند آنها را قرباني کنند.اين کودکان به اندازه اي رها شده و فراموش شده هستند که حتي آماري از تعدادشان هم وجود نداردومسئولان گاهي آمارشان را 70 هزار و گاهي 7 ميليون نفر اعلام کرده اند!

لازم است فکري دوباره کرد درباره ي سازو کار نظارت مردم بر عملکرد مسئولان. مردم نبايد احساس کنند که هر جا به حضورشان نياز است مورد تکريم هستند و هر جا که حضورشان مانع خبط و خطاهاي برخي از مسئولين است ، به بهانه ي اينکه دشمن سوء استفاده مي کند ، مانع نظارت مردم و بيان مشکلات شوند

افرادي که اکنون با کارتون خوابان و کودکان کار سلفي مي‌گيرند با آيکون ها و استيکرهاي غمگين! ميزان ناراحتي خود را نشان مي‌دهند، اکثراً همان افرادي نيستند که با زيرسؤال بردن حج و هزينه کردن براي اين سفر، چراغي را که به خانه روا بود براي مسجد حرام مي دانستند!